Morane-Saulnier

Op 9 september 1910, in Issy-les-Moulineaux, werden de gebroeders Morane (Léon en Robert) de eerste piloten ter wereld die sneller vlogen dan 100 km/u, met een topsnelheid van 106,508 km/u.
Het bedrijf werd opgericht als “Société Anonyme des Aéroplanes Morane-Saulnier” op 10 oktober 1911 op nr. 3 rue Volta in Puteaux door de luchtvaartpioniers Léon Morane, Robert Morane en hun jeugdvriend Raymond Saulnier (een voormalige collega van Louis Blériot).
In september 1912 kaapte Georges Legagneux in een Morane-Saulnier Type H het hoogterecord weg van Roland Garros, die het net had gehaald in Houlgate in een Blériot XI. Hij werd benaderd door Morane en Saulnier en besloot zich aan te sluiten bij de jonge firma aan de boulevard Péreire: hij kocht het vliegtuig van Legagneux met zijn eigen geld en vertrok naar Tunis om zijn record te heroveren (5.610 m gecertificeerd door de Aéro-Club de France in december) voordat hij in december 1912 een vlucht Tunis-Rome maakte, waarmee hij de eerste vliegenier werd die twee continenten (Afrika en Europa) in één vlucht met elkaar verbond.
In 1913 vloog Marcel Brindejonc des Moulinais in een Morane van hetzelfde type rond Europa. Deze prestatie werd een paar maanden later gevolgd door Roland Garros die de Middellandse Zee overstak in hetzelfde vliegtuig, aangedreven door een motor van 60 pk, in 7 h 53 min.
In april 1914 patenteerde Raymond Saulnier een apparaat om het vuur door het propellerveld te synchroniseren. Maar het was niet dit patent dat werd gebruikt op de Morane, maar een idee van Saulnier om de propeller te bepantseren met stalen 'deflectors' die ontworpen waren om kogels die de houten propeller raakten af te buigen. Roland Garros ontwikkelde dit systeem voordat hij het toepaste op een Morane 'Parasol' type L, waarmee hij in april 1915 drie overwinningen in veertien dagen behaalde (de 4e, 5e en 6e overwinning van alle geallieerde legers). Vreemd genoeg slaagde een systeem dat zulke overtuigende resultaten had opgeleverd er niet in om de Franse militaire autoriteiten voor zich te winnen. Het werd alleen aangepast aan enkele vliegtuigen van het Morane N-type, voornamelijk gebruikt door de Britten (die het toestel de “Bullet” doopten vanwege de vorm van de propeller spinner) en de Russen, die er zeer tevreden over waren. In Frankrijk werd de Morane N vooral gebruikt door Eugène Gilbert (die zijn Morane 'Le Vengeur' had gedoopt) en door commandant Brocard. De Morane L waarin Georges Guynemer zijn eerste overwinning behaalde was niet uitgerust met dit systeem, maar was een tweezitter waarin de waarnemer als schutter fungeerde.
Tijdens de Tweede Wereldoorlog moest het bedrijf werken voor de Duitse bezetters en produceerde het vliegtuigen waaronder de Fieseler Fi 156 storch. Na de bevrijding werd de productie van deze zeer behendige vliegtuigen voortgezet, dit keer voor het Franse leger, onder de naam Morane-Saulnier MS.500 “Criquet”, met een andere motor (een Samlson stermotor in plaats van de Argus lijnmotor). Deze toestellen boden uitstekende prestaties (korte start, wendbaarheid, goed gezichtsveld) en werden veel gebruikt tijdens de Indochina-oorlog en daarna de Algerijnse oorlog.
Het bedrijf ontwikkelde de MS.880 Rallye, waarvan het originele prototype zijn eerste vlucht maakte op 10 juni 1959.
Tijdens de jaren 1950 ontwikkelde het bedrijf de vierzits tweemotorige MS.760 Paris, onder leiding van ingenieur Paul-René Gauthier, die ook het MS.406 jachtvliegtuig ontwierp.
Na het faillissement in november 1962 werd het bedrijf overgenomen door Henry Potez onder de naam Société d'exploitation des établissements Morane-Saulnier (SEEMS), voordat het in 1965 werd verkocht aan Sud-Aviation onder de naam Socata, Société de construction d'avions de tourisme et d'affaires.