Gruz, Laurent - SE 2010 Armagnac, de vergeten reus (2010)
SE.2010 Armagnac, de vergeten reus (2010)
Door Laurent Gruz
De SE 2010 Armagnac is een viermotorig openbaar vervoersvliegtuig met ongeveer 100 zitplaatsen en blijft met een maximumgewicht van 77 ton het grootste vliegtuig van zuiver Franse makelij. Ontworpen en vervaardigd door de Société Nationale de Constructions Aéronautiques du Sud Est (SNCASE) in Toulouse, is het de directe voorloper van Caravelle en Concorde, waar de Airbus van afstamt.
De Armagnac werd in mei 1945 gelanceerd onder de capitulatie van nazi-Duitsland en zou het langeafstandsvliegtuig worden van de herboren Franse commerciële luchtvaart. Een formidabele technische uitdaging in een land dat worstelde om te herstellen van een vreselijke nederlaag gevolgd door een verwoestende bezetting, het was een bittere commerciële mislukking. Geen enkele luchtvaartmaatschappij zou het kopen, zelfs Air France niet, voor wie de SE 2010 speciaal was ontworpen en die de voorkeur gaf aan Lockheed's Constellation. De oorspronkelijke volgorde van vijftig eenheden werd enkele malen verkleind en slechts negen casco's werden daadwerkelijk voltooid.
Deze teleurstelling maskeert echter een onmiskenbaar technisch succes. De ingenieurs van SNCASE waren er, ondanks duizend moeilijkheden en het toevallige verlies van het prototype, in geslaagd om het grootste burgervliegtuig van zijn tijd te ontwerpen en vervolgens te ontwikkelen. Na een evaluatie door een onafhankelijk bedrijf, Transports Aériens Intercontinentaux, werden de zeven productievliegtuigen toevertrouwd aan wat kan worden beschouwd als het eerste Franse charterbedrijf, SAGETA.
De Armagnacs maakten het mogelijk om een luchtbrug met Indochina uit te voeren, alvorens te voldoen aan de talrijke bevrachtingsbehoeften van Franse bedrijven, voornamelijk - ironisch genoeg - voor Air France. Ze gingen dus naar alle continenten, met de opmerkelijke uitzondering van Noord-Amerika, hoewel ze ontworpen waren om de Atlantische Oceaan over te steken. De SE's van 2010 hebben tot eind 1958 gediend en zijn door de komst van de jets buiten dienst gesteld, waaronder de Caravelle, haar directe erfgenaam.
Het boek traceert de geschiedenis van het programma door het in context te plaatsen. De ontwikkeling en uitwerking van het programma worden uitvoerig beschreven dankzij niet-gepubliceerde rekeningen en archieven. Vervolgens wordt de bediening in detail verteld, eerst bij de TAI en daarna bij de SAGETA. De auteur beschrijft ook het gebruik van het tweede prototype dat werd omgebouwd tot de SE 2060 vliegende testbank om de nieuwe motoren van SNECMA te evalueren. De bijlagen bevatten een productielijst en een volledige technische beschrijving.
199 pagina's - in het Frans