Luchtvaartpers - Forces Aériennes Françaises

In april 1946 publiceerde het Comité d'Etudes Aéronautiques Militaires - voorgezeten door de chef-staf van de Franse luchtmacht - het eerste nummer van "Forces Aériennes Françaises". Onder leiding van generaal Chassin werd het maandblad weldra DE referentiepublicatie op het gebied van luchtbeschouwing en doctrine. In de loop van zijn 286 nummers volgden prestigieuze namen elkaar op, die handelden over de geschiedenis van de Franse en buitenlandse luchtstrijdkrachten, luchtwapenstrategie en -tactiek, nieuwe luchtvaarttechnologieën en de gevolgen daarvan. In december 1971 nam de Minister van Defensie het besluit om de overzichten van de drie wapens samen te voegen tot één gemeenschappelijke publicatie, waarmee een einde kwam aan 25 jaar van een publicatie die rijk was aan luchtvaartnieuws en geschiedenis.

In zijn laatste column, gepubliceerd op het moment van zijn pensionering, legde generaal Chassin op een zeer interessante manier de positionering uit die hij voor "Forces Aériennes Françaises" had gewenst. Wij geven hieronder een verkorte versie weer.


De positionering van "Forces Aériennes Françaises" zoals gezien door haar stichter.


"Ik zou, nu ik het roer overdraag aan mijn opvolger, duidelijk willen aangeven wat ik wilde doen met dit tijdschrift, dat ik in oktober 1946 heb opgericht, op verzoek van generaal Gerardot en, dat kan ik wel zeggen, min of meer alleen. .... Er waren verschillende manieren om dit plan op te vatten. Men zou bijvoorbeeld de leidende gedachte van ons vooroorlogse overzicht kunnen overnemen, de nadruk leggen op technische informatie en weinig ruimte geven aan originele artikelen. Men kon, zoals anderen doen, van het tijdschrift een instrument van algemene cultuur maken, door te spreken over filosofie, literatuur, toneel, geschiedenis of sport, zonder de briljante onderwerpen aan te snijden die vragen van leer vormen. Tenslotte zou men zich niet kunnen beperken tot militaire vraagstukken en, naar het model van de Aéronautique van vóór 1939, alle problemen van de lucht behandelen, commerciële onder andere, door een belangrijk deel voor te behouden aan het onderzoek van theoretici. Na over deze problemen nagedacht te hebben, heb ik zonder aarzelen gekozen voor een formule met de volgende kenmerken. In de eerste plaats, in dit tijdschrift niet te zetten wat elders gemakkelijk te lezen is. De luchtvaart heeft de bijzonderheid dat er, gezien het publiek dat het bij het Franse publiek gevonden heeft, reeds vele kranten en tijdschriften bestaan, die zich bezighouden - en over het algemeen zeer goed - met problemen op het gebied van de commerciële of sportluchtvaart, en ook met pure techniek. Ik citeer hier l'Air, les Ailes, la Revue Générale de l'Air, la Technique Moderne-Aviation, la Revue du S.G.A.C.C., enz.... En toen ik begon te werken waren er nog vele andere, die sindsdien dood waren, zoals Décollage, Envols, Espaces, Aviation Française of Aero-Revue). Ik zag er dus het nut niet van in om militaire vliegeniers informatie te geven die zij in deze tijdschriften konden lezen. Het zou, puur en alleen, verspilde ruimte zijn en ik vond dat ik niet te veel had! Daarom zag ik systematisch af van artikelen over zuiver technische zaken en van artikelen die betrekking hadden op de burgerluchtvaart. Omdat het echter noodzakelijk was te voorzien in het geval van degenen die alleen Forces Aériennes Françaises zouden lezen, heb ik twee kolommen gecreëerd die betrekking hadden op deze belangrijke onderwerpen. Aangezien ik het geluk heb gehad twee vooraanstaande specialisten te vinden om ze te behandelen, denk ik dat ik in mijn opzet geslaagd ben. Maar laten we verder gaan.

Ik kwam op het idee dat het tijdschrift zich moest concentreren op het leerstellige standpunt. Vele anderen zijn het met mij eens: moeten er in een leger dat in volle beroering is, geconfronteerd met zijn nieuwe verantwoordelijkheden en met de halve kennis van zijn beginselen, niet vele stemmen zijn die oproepen tot debat en die de thema's van het werk lanceren? En is het niet de Revue die, door haar toon van vrijheid, haar afwezigheid van dogmatisme en tot op zekere hoogte haar onverantwoordelijkheid, de grond vormt voor deze bijeenkomsten waar de rang van de auteur er weinig toe doet bij de aanwezigheid van het creatieve idee dat op de proef gesteld moet worden)? Ja, dat is wat ik wilde. Een vrij forum waar iedereen zijn ideeën kan uiten, zijn bezorgdheid kan uiten, zonder aarzelen kritiek kan leveren en oplossingen kan voorstellen. Er moest gekozen worden tussen een orgaan voor de uiting van officiële doctrines en een smeltkroes waar de Hoge Raad, juist om ze niet uit te kristalliseren, de ideeën zou vinden die nodig zijn voor de evolutie van zijn opvattingen. Zoals u zich kunt voorstellen, was er geen moment aarzeling in mijn gedachten. Het is nu tijd om uit te leggen hoe wij dit project hebben kunnen uitvoeren. Forces Aériennes Françaises is, zoals u weet, geen officieel tijdschrift. Het is het uitdrukkingsorgaan van het Comité d'études aéronautiques militaires. Dit Comité, dat regelmatig is opgericht in de vorm van een vereniging, geregeld bij de wet van 1901, bestaat momenteel uit 718 leden. Het wordt geleid door een Raad van acht leden, aan het hoofd waarvan wij, om onze band met de luchtmacht duidelijk aan te geven, het voorzitterschap, in zijn hoedanigheid, aan de Generale Stafchef van de luchtmacht hebben willen geven. Dit is onze enige juridische band met de luchtmacht. Het heeft het enorme voordeel dat het het Commando op geen enkele manier bindt wanneer er heterodoxe artikelen verschijnen. Zo vermijden wij de valkuil waar de officiële revue's op stuiten: die van de kristallisatie, in één woord, van het conservatisme dat ons vóór 1940 zo veel kwaad heeft gedaan.

Nu het algemene principe van de revue-tribune aanvaard was, evenals het centrale thema van het leerstellig onderzoek, was het nodig schrijvers te vinden. Zo voorspelden veel kameraden in oktober 1946 dat het voor mij onmogelijk zou zijn om een maandblad van 144 bladzijden te voeden, waarvoor dat om de dertig dagen nodig was - en dat is erg kort, geloof me, voor een. Ik moest om de dertig dagen vijf artikelen, twee studies of documenten en drie columns schrijven - en geloof me, dat is niet veel tijd voor een directeur van een revue - om nog maar te zwijgen van de bibliografie, die ik altijd bijna in mijn eentje gedaan heb, met de hulp van twee of drie van mijn directe ondergeschikten. Natuurlijk waren deze angsten redelijk. Geen militair luchtvaarttijdschrift in de wereld is zo belangrijk als Forces Aériennes Françaises. DE VS. Air Force, de R. A. De US Air Force en de RAF geven drie keer per jaar een Quarterly uit, dat minder belangrijk is dan een van onze nummers. De Canadese Roundel, die maandelijks verschijnt, heeft niet meer dan 50 bladzijden, Flugwehr und Technik heeft er 24, de Italiaanse Rivista Aeronautica 45, de Spaanse Rivista de Aeronautica 70, Avia (uit Argentinië) een twintigtal. De laatste drie houden zich ook bezig met commerciële en sportluchtvaart. Het was dus nodig vertrouwen te hebben om deze uitdaging aan te kunnen. Maar, ook al moest ik de 144 bladzijden van het nummer 's nachts zelf schrijven, ik was vastbesloten om niet toe te geven aan pessimisme. Ik had dus twee grote troeven in handen. Ten eerste, de vertrouwensrelaties die ik heb met de belangrijkste militaire schrijvers van de wereld. Ten tweede, de bijzondere voorkeur van Franse officieren voor geschreven werken, wanneer zij mogen praten over wat hen interesseert en wanneer zij weten - zoals gelukkig een vooroorlogse regeling toestaat - dat zij zich rechtstreeks tot de Review kunnen richten zonder het hiërarchische kanaal te hoeven doorlopen, dat vaak bezaaid is met paraplu's voorzien van een alinea-streeppen, een kanaal aan het eind waarvan er vaak alleen zwarte bladzijden zijn waarop alles doorgestreept is.

Wij hebben dus geprobeerd om elke maand te verschijnen. En het is ons gelukt! Onze nummers hebben zelfs de drukkerij verlaten met de regelmaat van een burgerblad, waarbij de vertraging nooit een week heeft bereikt en verscheidene nummers twee dagen voor de eerste van de maand zijn verschenen! Maar als wij de materiële kwestie hebben opgelost, rijst de vraag of wij de kwestie van de waarde hebben opgelost. Niemand is een profeet in zijn eigen land. Het is ongetwijfeld binnen de Franse luchtmacht dat wij de meeste terughoudendheid hebben gevoeld. Deze nam soms de vorm aan van brieven met kritiek, waarmee wij binnen de grenzen van onze middelen altijd rekening hebben gehouden. Ik wil er echter op wijzen dat kritiek leveren op de Review gelijk staat aan kritiek leveren op de waarde van haar redacteuren, en dus op die van de officieren die ze ons toesturen. Het is het probleem van de cultuur in ons leger aan de orde stellen. Ik heb al te vaak een beroep gedaan op de jongeren om vandaag niet te zeggen dat ik niet de kant van hun tegenstanders kies en dat ik blij ben dat ik aan de lezers, en misschien ook aan henzelf, schrijvers als de kapiteins Lissarague, Bertrand en Gense, de luitenant-kolonels Bloch en Coutaud, majoor Genty, adjudant-chef Jollivet en adjudant-chef Amrein heb geopenbaard. Maar afgezien van deze verplichte - en vaak nuttige - terughoudendheid, wat een verheffende brieven heb ik ontvangen. Ik noem in willekeurige volgorde Generaal Fuller, Oliver Stewart, Kapitein Liddell Hart, Eddy Bauer, Admiraal Castex, Camille Rougeron, Generaal Davet, Edmond Delage, Generaal Weygand, Generaal G. de Chassey, Etienne Gilson, Rector Marchand, Luchtmaarschalk Sir John Slessor, de Zwitserse Divisiekolonel Rihner, de Italiaanse Generaal Mecozzi, Luitenant-kolonel Cerutti, de Braziliaanse Generaal Muniz, de Nederlandse Generaal Van den Kroon, en vele anderen! Onze artikelen worden geciteerd in de belangrijkste gespecialiseerde tijdschriften over de hele wereld: American Military Review, Italiaanse Rivista Aeronautica en Rivista Marittima, Swiss Military Review, Flyg (Zweden), R. A. F. Quaterly, Rivista de la Fuerzas-armadas (Venezuela), Flug-Wehr und Technik en Interavia (Zwitserland), Honved (Hongarije), Rivista de Fuerza aera, en vele andere.

Tenslotte hebben onze zustertijdschriften, ongeacht de leerstellige verschillen die ons soms scheiden, ons altijd de meest openlijke achting betoond. Laten wij luisteren naar de Revue Militaire d'Information in haar laatste nummer: "De vliegeniers zullen ons toestaan hen als voorbeeld te geven, ondanks de krassen die zij niets doen om ons te sparen. Forces Aériennes Françaises is een krater in volle uitbarsting. Wat is een betere lof voor een tijdschrift?"

Generaal L.-M. Chassin